Złamanie kości to nie tylko odczuwany ból czy dyskomfort, ale przede wszystkim czasowa niepełnosprawność i duże fizyczne ograniczenie. Z pewnością każdy kogo spotkała taka kontuzja chciał jak najszybciej stanąć na nogi i wrócić do normalnego funkcjonowania. Zrost kości nie jest niestety procesem krótkotrwałym i u każdego przebiegającym w taki sam sposób. Prawidłowe gojenie kości zależy od wielu czynników. Co więc można zrobić, by ukrócić swoje cierpienie i szybciej wrócić do formy? Odpowiedzią na to pytanie nie jest tylko rehabilitacja czy suplementacja odpowiednich witamin, bowiem w procesie leczenia złamania bardzo ważna i zbawienna w skutkach jest odpowiednia DIETA.
Co jeść, by szybciej wrócić do pełnej sprawności?
Świadome odżywianie się i dobrze dobrane składniki diety mogą znacznie pomóc w regeneracji złamanej kości. Ponadto prawidłowo zbilansowane posiłki nie doprowadzą do niepotrzebnego zwiększenia masy ciała przy ograniczonej aktywności fizycznej. Dlatego warto odpowiedzialnie podejść do przygotowywania swoich dań i nie zapominać o składnikach bogatych w odpowiednie witaminy i minerały. Wymienione tutaj zalecenia dietetyczne pochodzą z naukowych źródeł i są poparte dowodami.
Wapń
Podstawowym budulcem kości i najważniejszym komponentem diety podczas złamania jest wapń. Nie tylko pełni on niezmiernie ważną funkcję w procesie mineralizacji kośćca, ale jest również potrzebny podczas krzepnięcia krwi czy przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Dzienne zapotrzebowanie na wapń u osoby dorosłej to 1000 mg, natomiast u osób starszych 1300 mg. Jest to wartość zapewniająca odpowiednią ilość budulca dla kości. Dlatego w okresie rekonwalescencji po urazie, należy zadbać o to, by posiłki były bogate w ten pierwiastek. Jego głównym źródłem w diecie są produkty mleczne, np. twarogi, kefiry, jogurty, jednak jest on dostarczany także w produktach roślinnych takich jak: nasiona maku, warzywa kapustne, brokuł, jarmuż czy rośliny strączkowe. Bogate w wapń są także ryby spożywane z ośćmi, czyli sardynki lub szprotki.
Białko
Należy również pamiętać, że niezbędna do leczenia złamania jest odpowiednia ilość spożywanego białka. Jest to jeden z podstawowych składników odżywczych, który odgrywa istotną rolę w syntezie kolagenu i innych białek tworzących tkankę kostną. Ważne jest jednak to, iż zarówno niedobór jak i nadmiar białka może źle wpływać na mineralizację kości. Dlatego warto kontrolować ilość przyjmowanego składnika i zadbać, by w dziennym menu znajdowało się około 1 gram białka na kilogram masy ciała. Znaleźć je możemy głównie w mięsie, jajach, mleku, nasionach strączkowych choć wygodną formą jego przyjmowania są białkowe odżywki dla sportowców pochodzące z mleka lub strączków. Niekiedy w przypadku pacjentów, którzy doznali urazu z masywnym uszkodzeniem innych tkanek, np. mięśni, zaleca się spożywanie nawet do 2g białka na kg masy ciała, aby zapewnić organizmowi wystarczającą ilość budulca do regeneracji licznych uszkodzeń.
Fosfor
Istotną rolę w czasie rekonwalescencji po złamaniach pełni także fosfor, będący jednym z podstawowych składników tkanki kostnej. Pierwiastek ten bierze udział w procesach wzrostu i odnowy komórek, ważne więc, by wzbogacić swój jadłospis o produkty go zawierające. Należy jednak pamiętać o odpowiednich proporcjach fosforu do wapnia w diecie, ponieważ jego nadmiar utrudnia wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego. Właściwy stosunek tych dwóch składników to 1:1. Źródłem fosforu w diecie są przede wszystkim mięso, ryby, jaja, orzechy, produkty zbożowe i mleczne.
Witamina D
Kolejnym istotnym czynnikiem wspomagającym zrost kostny po urazie jest witamina D, ponieważ ma ona ogromną rolę w utrzymywaniu właściwego stanu układu kostnego. Jest ona niezbędna do mineralizacji kości, a jednocześnie wspomaga wchłanianie wapnia i fosforu. Organizm ludzki ma zdolność produkowania witaminy D pod wpływem promieniowania słonecznego. Jednak ze względów atmosferycznych panujących w Polsce oraz szerokości geograficznej, ilość tej witaminy syntetyzowanej w skórze jest niewystarczająca, dlatego wytyczne mówią o suplementacji witaminy D3 przez okres od września do kwietnia w dawce 800-2000 j /dz (dla osoby dorosłej) lub nawet przez cały rok u osób powyżej 65 roku życia. Szczegółowe zalecenia dotyczace, np. dzieci oraz kobiet w ciąży można znaleźć tutaj: https://diabetologia.mp.pl/wytyczne/92799,wytyczne-suplementacji-witaminy-d-skrot-aktualnych-zalecen
Dodatkowo witaminę D3 znaleźć możemy w takich produktach spożywczych jak tłuste ryby, jaja czy masło.
Witamina K
Witamina K jest również ważnym składnikiem diety przyspieszającym leczenie po złamaniu. Jest ona niezbędna do syntezy białek takich jak: osteokalcyna, osteopontyna i osteonektyna, które biorą udział w rozwoju układu kostnego. Co więcej witamina K hamuje aktywność osteoklastów, czyli komórek kościogubnych, dzięki czemu zmniejsza resorpcję tkanki kostnej. Bogatym źródłem tej witaminy są przede wszystkim zielone warzywa, np. brokuły, jarmuż, sałata, szpinak, kapusta.
Witamina C
W procesie mineralizacji kości duże znaczenie ma także witamina C. Po pierwsze poprawia ona wchłanianie wapnia, żelaza i magnezu, a po drugie jest niezbędna do wytwarzania kolagenu. Zbyt niski poziom witaminy C w organizmie może prowadzić do zmniejszonej syntezy włókien kolagenu, co skutkuje zaburzeniami w strukturze tkanki kostnej. Dlatego w diecie osób ze złamaniem powinny znaleźć się produkty bogate w tą witaminę. Zalicza się do nich owoce takie jak czarne i czerwone porzeczki, kiwi, cytrusy, truskawki oraz warzywa, m.in. natkę pietruszki, czerwoną paprykę, jarmuż, brukselkę, brokuły czy kalarepę.
Magnez i potas
Odpowiednia podaż magnezu i potasu również przyczynia się do prawidłowego procesu odbudowy tkanki kostnej. Niedostateczna ilość magnezu w organizmie może mieć negatywny wpływ na mineralizację kości. Z kolei potas ogranicza wydalanie wapnia z moczem. Są to zatem istotne pierwiastki skracające czas regeneracji po złamaniu. Najlepszym źródłem magnezu są: kakao, pestki dyni, otręby pszenne, migdały, kasze czy suszone owoce. Natomiast potas można znaleźć między innymi w roślinach strączkowych, pomidorach, ziemniakach, suszonych owocach czy bananach.
Odpowiednio skomponowana dieta jest bardzo istotna w procesie rekonwalescencji po złamaniu. Ważne, by świadomie podchodzić do żywienia i planowania posiłków, ponieważ jest to bardzo istotny czynnik przyspieszający leczenie. Warto jednak przed wprowadzeniem nowych nawyków żywieniowych, sprawdzić poziomy powyższych składników odżywczych i mineralnych we krwi i skonsultować je z lekarzem prowadzącym, by mieć pewność w jakim stopniu należy zmienić swój jadłospis lub czy należy wprowadzić suplementację aby jak najszybciej dojść do pełni sił.
Bibliografia
- Wapń:
- Weaver, C. M., & Plawecki, K. L. (1994). “Dietary calcium: Adequacy of a vegetarian diet”. American Journal of Clinical Nutrition, 59(5), 1238S-1241S.
- Heaney, R. P. (2000). “Calcium, dairy products and osteoporosis”. Journal of the American College of Nutrition, 19(sup2), 83S-99S.
- Białko:
- Bonjour, J. P. (2005). “Dietary protein: an essential nutrient for bone health”. Journal of the American College of Nutrition, 24(sup6), 526S-536S.
- Fosfor:
- Calvo, M. S., & Tucker, K. L. (2013). “Is phosphorus intake that exceeds dietary requirements a risk factor in bone health?”. Annals of the New York Academy of Sciences, 1301(1), 29-35.
- Witamina D:
- Holick, M. F. (2007). “Vitamin D deficiency”. New England Journal of Medicine, 357(3), 266-281.
- Bischoff-Ferrari, H. A., Dawson-Hughes, B., & Willett, W. C. (2004). “Effect of Vitamin D on falls: a meta-analysis”. Journal of the American Medical Association, 291(16), 1999-2006.
- Witamina K:
- Booth, S. L., & Suttie, J. W. (1998). “Dietary intake and adequacy of vitamin K”. Journal of Nutrition, 128(5), 785-788.
- Witamina C:
- Peterkofsky, B. (1991). “Ascorbate requirement for hydroxylation and secretion of procollagen: relationship to inhibition of collagen synthesis in scurvy”. American Journal of Clinical Nutrition, 54(6 Suppl), 1135S-1140S.
- Magnez i Potas:
- Rude, R. K., & Gruber, H. E. (2004). “Magnesium deficiency and osteoporosis: animal and human observations”. Journal of Nutritional Biochemistry, 15(12), 710-716.
- Sellmeyer, D. E., Schloetter, M., & Sebastian, A. (2002). “Potassium citrate prevents increased urine calcium excretion and bone resorption induced by a high sodium chloride diet”. Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism, 87(5), 2008-2012.
- Ilustracje wykorzystane w artykule: Unsplash
Ta bibliografia zawiera źródła naukowe z zakresu wpływu różnych składników odżywczych na zdrowie kości, co może być przydatne do pogłębienia wiedzy na temat diety w okresie rekonwalescencji po złamaniu. Warto zaznaczyć, że każdy przypadek medyczny jest indywidualny i powinien być konsultowany z odpowiednimi specjalistami ortopedii.
Pingback: Czego unikać w diecie po złamaniu kości? - INMEDO